"If you let me down, I' ll lose all of my senses, cause you are my light, tonight." ....

SOUL από εναν καταπληκτικό έλληνα καλλιτέχνη, τελικά έχουμε από τις καλύτερες ευρωπαικές μουσικές και διαμορφώνουμε δικό μας ρεύμα επιτέλους, μέσα στο ωκεανό της μουσικής...

-----"If you let me down, I' ll lose all of my senses,
cause you are my light, tonight."------

Γρεναδίνη με space...

You’re so pretty the way you are
You’re so pretty the way you are
And you have no reason to be so slick to me

Love, love
You say you want it
But you won’t change me

Love, love
You say you want it
But you won’t change me

You’re so pretty the way you are
You’re so pretty the way you are
And you have no reason to be so slick to me

Love, love
You say you want it
But you won’t change me

Love, love
You say you want it
But you won’t change me

Τελικά όσο περνάει ο καιρός...

τόσο περισσότερο μοιάζουν τα πράγματα με τηλεόρασης σειρές και ταινίες, στις οποίες το βασικό χαρακτηριστικό είναι η μοναχική διάθεση του πρωταγωνιστή και μία ρουτινιάρικη μεν αλλά τυχοδιωκτική δε κουλτούρα..
Κάπως έτσι μπορώ να συνοψίσω με μία έκφραση , τα συμπεράσματα της τελευταίας μου ίσως και πενταετίας..
Πριν τα 30 , μερικά μηνάκια δηλαδή ακόμα και πάμε να εξαργηρώσουμε την εμπειρία που αποκτάει ο αρσενικός που έχει πλέον το άντα στο μαξιλαράκι της ηλικίας του. Σίγουρα με αξιοπρέπεια που αρμόζει σε κάθε έμπειρο άνδρα και με μία διάθεση αναζήτησης παλαιών μύθων ιδανικής γυναίκας.. τελικά αυτό είμαστε, τυχοδιώκτες indiana joneς αλλά δεν ψάχνουμε πλέον για μύθους και χαμένα δυσκοπότηρα, αλλά για χαμένες ψυχές όπως οι δικές μας. Και φυσικά την χαμένη μας διάθεση για ζωή , που χάθηκε την στιγμή που παρουσιάστηκε όλη αυτή η αθλιότητα της δήθεν διασκέδασης μέσω της επίδειξης και της καταναγκαστικής ορθοστασίας. Mε απαίσιο κόσμο να φωνάζει στο αυτί σου ότι μαλακία θέλει να πεί και με την μόνη σκέψη το πήδημα μέσα από την άτιπη ανταλλάγη μόστρας και πηδήματος.
Μαλακίες. Πηδάτε γιατί χανόμαστε, κολλήστε αρρώστιες τώρα, ζήτω η φούντα και όλα τα ελεεινά σημερινά πρότυπα! Ειλικρινά φαινόταν πως θα βαλτωσει κάποια στιγμή αλλά δεν φαντάστηκα ποτέ τόσο χάλι. Τελευταία ανακάλυψα και κάτι ακόμα, όχι την αμερική φυσικά καθώς και όλα τα συμπεράσματα έχουν χρόνια ενδείξεις μέχρι να γίνουν δεδομένα.. Ανακάλυψα πως άνθρωποι που μπορεί να απέχουν απο τη ψεύτικη διασκέδαση και να φανερώνονται ως πιο σκεπτόμενοι και αληθινοί, μπορεί να είναι χειρότεροι ψεύτες και κομπλεξικοί από όλους τελικά..και τελικά η κινητήριος δύναμη της μαλακίας να είναι το κόμπλεξ τους, που στο περιτήλιγμα της προσωπικότητας καταφέρνουν να ελιχθούν και να κάνουν κακό στους γύρω τους με το δηλητήριο της ζήλιας τους και την φιδίσια δαγκωνιά τους..
Καμία λανθασμένη παρέα δεν έχει λάθος όμως , προσφέρει γνώση , δύναμη και συνειδητοποίηση..
Πλησιάζω τα άντα, δεν έχω κάνει όσα θέλω, έχω κάνει περισσότερα από όσους ξέρω όμως, φυσικά όμως αφήνω τους άλλους να με πρήζουν με τα κατορθώματα τους και κάνω πως εντυπωσιάζομαι για να μην χαλάω καρδιές...Αλήθεια πρέπει να έχει κανεις πολύ δύναμη, πολύ αξιοπρέπεια, πολύ κατανόηση και πολύ μεγάλο στομάχι για να χωνεύει όλους τους κακούς δυπρόσωπους που κάνοντας τις πουστιές τους νομίζουν πως περπατάνε με το κεφάλι στον ουρανό.. Με το κεφάλι στα σκατά περπατάνε και μάλιστα αυτό το σκατό είναι της μασιμένης ψυχής τους..
Ας υπάρχει λοιπόν αξιοπρέπεια και αυτοαναγνώριση γιατί πλέον τα άντα έρχονται, η άνθρωποι μας είναι χαμένοι, οι ελεεινοί παντού τριγύρω και η ζωη μόνο μία και μάλιστα μικρή...

Ελληνική υβρεοποιία by Φοιβος Δεληβοριάς

Ανήκω κι εγώ στη σωρεία των ανθρώπων
Που βλέπουν το στρατό σαν κάτι άχρηστο εντελώς
Μα ωστόσο διδάχτηκα και επηρεάστηκα
Απ΄ το τάγμα το ανέστιο των υβριστών. Λέω

Υπάρχει μία σκοτεινή κοιτίδα στο Έθνος
Που δύναται λεοντόκαρδα ν΄ αντιπαρατεθεί
Σους έξωθεν κίνδυνους
Σε Φράγκους κι Αγαρηνούς
Και αυτή είναι η Ελληνική υβρεοποιία.

Φαντάσου μια στιγμή μιαν ολονύχτια παρέλαση
Να σχίζει όλη την Εγνατία οδό
Και αντί για ονόματα
Διαιρέσεις σε σώματα
Να ΄ναι συντεταγμένη με αυτό τον τρόπο:

Τα μουνιά καπέλα, οι πάρε τ΄ αρχίδια μου
Οι την Παναχαϊκή μου και τα χεζοβολιά
Να ακολουθούν τα παινεμένα μουνόπανα
Του κώλου τα εννιάμερα κι οι γάμησέ τα

Ακόμα πιο μπροστά να είναι οι μαλακοκάβληδες
Οι φτωχομπινέδες κι οι πουτάνας γιοι
Με τύμπανα πιο κει οι ηρωικοί κλαπαρχίδηδες
Τα μαλακιστήρια κι οι κλασομπανιέρες.

Τα κωλοτρυπίδια να βαράνε τις σάλπιγγες
Και τα μυγοχέσματα να δίνουν εντολές
Να ρυθμίζουν με σφυρίχτρα το εν-δυο οι μικροτσούτσουνοι
Το πόδι να βαράνε οι το στανιό μου μέσα

Να υπάρχει ένα μεσαίο μέρος με ύβρεις κοινότοπες
Οι άντε και γαμήσου οι παλιοπούστη και λοιπά
Και αντί για ιερατείο να προπορεύονται οι βλάσφημοι
Που αυτά που λεν΄ δεν είναι για να τ΄ αναφέρω.
Τέλος μπροστά μπροστά κι εν είδει παραστάτη
Αγκαλιά η πουτάνα και το γαμώ τα παιδιά
Και μελαγχολικός κρατώντας τίμιο λάβαρο
Ν΄ ανοίγει την πομπή ο εθνικός μαλάκας.

Απόψε που σου γράφω μπαίνω στον μήνα τον ένατο
Στο θάλαμο το ημίφως μου σκεπάζει την ψυχή
Σε θέλω, σε σκέφτομαι κι απλώς ονειρεύομαι
Σε σένα να τελειώνει αυτός ο κάτω κόσμος.

Εγώ που δε βρίζω, που αυτοπεριορίζομαι
Που ψάχνω μες τη γλώσσα μιαν αρχαία πηγή
Δυο χρόνια απ' το χρόνο μου αφήνω τον κόσμο μου
Και ζω στο πίσω μέρος της δημιουργίας

Πληγές, βωμολοχίες κι αλλήλοταπεινώσεις
Κάτω απ΄ τη μπότα ενός επινοημένου διοικητή
Κι εγώ ο αόρατος στη βάση του δόρατος
να κλαίω και να γελάω με την πομπή της ύβρης.

The Cure ...Pictures of You...

I've been looking so long at these pictures of
you that i almost belive that they're real i've
been living so long with my pictures of you that
i almost believe that the pictures are all i can
feel

remembering you standing quiet in the rain as
i ran to your heart to be near and we kissed as
the sky fell in holding you close how i always
held close in your fear remembering you
running soft through the night you were bigger
and brighter than the snow and
screamed at the make-believe screamed at the
sky and you finally found all your courage to
let it all go

remembering you fallen into my arms crying
for the death of your heart you were stone
white so delicate lost in the cold you were
always so lost in the dark remembering you
how you used to be slow drowned you were
angels so much more than everything oh hold
for the last time then slip away quietly open
my eyes but i never see anything

if only i had thought of the right words i could
have hold on to your heart if only i'd thought of
the right words i wouldn't be breaking apart all
my pictures of you

Looking So long at these pictures of you but i
never hold on to your heart looking so long for
the words to be true but always just breaking
apart my pictures of you

there was nothing in the world that i ever
wanted more than to feel you deep in my heart
there was nothing in the world that i ever
wanted more than to never feel the breaking
apart all my pictures of you

Μερικές στιγμές..

Μερικές στιγμές νιώθω πως η ζωή μου δεν μου ανήκει τόσο όσο θέλω να πιστεύω.. απορώ αν ανήκει και σε ανθρώπους που στο μονοπάτι της ζωής μου, σταθήκανε και φεύγοντας με βήμα γρήγορο τους άφησα πίσω.. νιώθω πως μακριά τους είμαι κλέφτης, φυγόδικος, κρατώντας τίποτα περισσότερο από τα δικά μου λόγια και έργα , αλλά πάλι δεν είναι δικά μου αλλά δικά τους.. και όσο περνάει το μονοπάτι και γίνεται δρόμος και τρέχω όλο και περισσότερο, όλο και γρηγορότερα τόσο το χρέος και η ντροπή μεγαλώνει.. Και το δώρο της μοναξιάς αλλάζει την αμφιβολία με την βεβαιότητα.. και την πραγματικότητα με μία νοσταλγική αναζήτηση μέσα από την ψεύτικη αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας…

Είμαστε αυτόφωτοι!!!

Πόσες φορές το έχουμε πει; Και πόσες άλλες το έχουμε ακούσει;
Κάτι λείπει από τη ζωή μου και δεν είμαι ευτυχισμένος / ευτυχισμένη!
Συνήθως , δεν ξέρουμε τι είναι αυτό το «κάτι» που λείπει από τη ζωή μας και ευχόμαστε να το γνωρίζαμε. Άλλες φορές πάλι, πιστεύουμε ότι αυτό που μας λείπει και μας κάνει δυστυχισμένους είναι μια σχέση ,η κατάλληλη δουλειά ,οι φίλοι ή χιλιάδες άλλα πράγματα που μπορεί να είναι είτε υλικά αγαθά είτε άλλες εσωτερικές ανάγκες για επικοινωνία, αγάπη , κατανόηση, αυτοπεποίθηση κλπ.
Συνήθως ,η σκέψη αυτή του ανικανοποίητου μας δημιουργεί την εντύπωση ότι η ζωή μας είναι άδεια, βαρετή και δεν έχει σκοπό. Δυστυχώς, προσπαθούμε χωρίς αποτέλεσμα, να καλύψουμε αυτή την ανεπάρκεια με τον υπερκαταναλωτισμό, το φαγητό και άλλες καταχρήσεις που με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγούν σε ακόμα πιο δύσκολα μονοπάτια από αυτό στο οποίο ήδη βαδίζουμε. Το ανικανοποίητο της ζωής μας οδηγεί στο να παίρνουμε ρίσκα τα οποία δεν δίνουν λύση στα προβλήματα μας , όπως π.χ την δημιουργία μιας εξωσυζυγικής σχέσης ή στην ανάληψη εξόδων πέραν των δυνατοτήτων μας, όπως π.χ την αγορά ενός πολύ ακριβού αυτοκινήτου ή σπιτιού. Πιστεύουμε ότι με τον πειραματισμό και ζώντας επικίνδυνα και αλόγιστα, ότι τελικά θα ανακαλύψουμε το μυστικό της ευτυχίας και θα αποδράσουμε από τα τετριμμένα που δεν μας ικανοποιούν. Κάνουμε όμως μεγάλο λάθος. Το τραγικό, είναι ότι ακόμα και αν πάρουμε επιπόλαια ρίσκα και εάν γεμίσουμε την ζωή μας με άχρηστα αγαθά τελικά θα συνειδητοποιήσουμε ότι το κενό μέσα στην ψυχή μας θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Μπαίνουμε σε αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς που μας κάνει να ψάχνουμε όλο και πιο πολύ , να ζητάμε όλο και πιο πολλά και να νιώθουμε συνεχώς πιο μόνοι, πιο μπερδεμένοι και πιο ανικανοποίητοι.

Γιατί μας λείπει κάτι από τη ζωή μας; Και τι είναι αυτό το κάτι που μας λείπει τελικά; Για να νιώθουμε τόσο ανικανοποίητοι σημαίνει ότι έχουμε χάσει επαφή με όλα αυτά που υπάρχουν ήδη στη ζωή μας και που κάποτε μας χάριζαν ευτυχία, έχουμε χάσει επαφή με τις αξίες μας και τους ανθρώπους που ομόρφαιναν τη ζωή μας με την παρουσία και τα λόγια τους. Όλοι αυτοί οι παράγοντες ομόρφαιναν τη ζωή μας και της χάριζαν ισορροπία και πληρότητα. Από τη στιγμή που οι παράγοντες αυτοί δεν υπάρχουν για τον ένα ή τον άλλο λόγο, τότε η ζωή μας φαίνεται άδεια και προσπαθούμε να την γεμίσουμε με υποκατάστατα ευτυχίας που πιθανό να μας κάνουν να αισθανθούμε τα ίδια συναισθήματα χαρά και πληρότητας.

Όλα αυτά που δίνουν νόημα στην ζωή μας και την μετατρέπουν από μια καθημερινή ρουτίνα επιβίωσης σε έναν παράδεισο ευτυχίας γεμάτο περιπέτεια, βρίσκονται κρυμμένα βαθιά μέσα μας , πλακωμένα από την σκόνη και τα σκουπίδια που οι δυσκολίες και οι αρνητικές μας σκέψεις έφεραν στην ψυχή μας. Αντί λοιπόν να ψάχνουμε απελπισμένα να βρούμε καινούργιες πηγές ευτυχίας , γιατί δεν ψάχνουμε πρώτα βαθιά μέσα στη ψυχή μας; Αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη είναι να χαλαρώσουμε, να ηρεμήσουμε και να αναλογιστούμε τι ήταν αυτό που μας έκανε ευτυχισμένους στο παρελθόν; Τι ήταν αυτό που μας γέμιζε με ενθουσιασμό; Τι ήταν αυτό που μας ανέβαζε το ηθικό και μας έδινε την δύναμη να κάνουμε τα πάντα; Ποιο ήταν το μυστικό της ευτυχίας μας όταν νιώθαμε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι από τη ζωή μας;
Αν μας λείπουν αγαπημένοι άνθρωποι, τότε ας κάνουμε το πρώτο βήμα για να τους επαναφέρουμε στην ζωή μας. Δεν είναι δύσκολο , απλά πρέπει να ξεπεράσουμε τις όποιες ανασφάλειες μας ή τον εγωισμό μας και να πούμε :
Σε χρειάζομαι στην ζωή μου, μου λείπεις , η παρουσία σου μου κάνει καλό.
Αν μας λείπουν κάποιες αγαπημένες ασχολίες που μας έκαναν να χαλαρώνουμε ή να νιώθουμε δημιουργικοί, τότε ας προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε τον χρόνο μέσα στην καθημερινότητα μας και να τον αφιερώσουμε σε αυτά που αγαπάμε. Μήπως ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε αυτό το χόμπι ; Να γυμναστούμε; Να ζωγραφίσουμε και να γράψουμε; Να περπατήσουμε στο αγαπημένο μας δάσος ή να φτιάξουμε εκείνη την κατασκευή που είναι χρόνια τώρα παρατημένη στην αποθήκη;

Αν έχουμε χάσει τον εαυτό μας μέσα στην δίνη της πραγματικότητας και μέσα στην ωμότητα της ζωής και των προβλημάτων της , μήπως ήρθε η στιγμή να επαναπροσδιορίσουμε ποιοι είμαστε; Μήπως ήρθε η στιγμή να βάλουμε ένα φρένο στην άσκοπη περιφορά μας σε αυτό τον κόσμο και να θέσουμε στόχους για τον εαυτό μας, για την δουλειά μας και για την οικογένεια μας; Μήπως πρέπει να ανακαλύψουμε ξανά το παιδί και τον έφηβο μέσα μας που αντιμετώπιζε τα πάντα σαν μια μεγάλη πρόκληση και όχι σαν μια βαρετή υποχρέωση που πρέπει να φέρει εις πέρας;
Η ικανοποίηση και η ολοκλήρωση στην ζωή μας δεν προκύπτουν από εξωτερικούς παράγοντες αλλά από εμάς τους ίδιους και από τον τρόπο με τον οποίο εμείς δημιουργούμε την πραγματικότητα γύρω μας.
Αν σας λείπει η αγάπη , φέρτε την αγάπη στην ζωή σας αφού πρώτα όμως μάθετε να την χαρίζετε απλόχερα. Αν σας λείπει η αισιοδοξία , ονειρευτείτε αυτή τη στιγμή τα πιο όμορφα όνειρα για το μέλλον σας και κυνηγήστε τα για να μην μείνουν μόνο όνειρα. Αν σας λείπει το ενδιαφέρον, δημιουργείστε ενδιαφέροντα και ασχοληθείτε με ότι αγαπάτε και με ότι σας εκφράζει για να έχετε χιλιάδες λόγους να ενδιαφέρεστε. Αν σας λείπει η επικοινωνία, βγείτε από το καβούκι ασφαλείας σας και απλώστε το χέρι σας στους ανθρώπους – πραγματικά θα εκπλαγείτε με το πόσοι άνθρωποι θα αντεπεξέλθουν στο κάλεσμα σας.
Όταν νιώθετε εξαντλημένοι, όταν νιώθετε μόνοι, ανικανοποίητοι, άδειοι, απογοητευμένοι, μην τα παρατάτε. Μην αφήνεστε έρμαιο στη μοίρα σας. Είναι η κατάλληλη στιγμή για να μαζέψετε όλες σας τις δυνάμεις, να πατήσετε στα πόδια σας, να πολεμήσετε για την ευτυχία σας, να αποδείξετε ότι η ζωή σας είναι γεμάτη! Είστε αυτόφωτοι. Δεν σας λείπει τίποτα για να γεμίσετε την ζωή σας με ομορφιά. Το μόνο που χρειάζεται είναι να το συνειδητοποιήσετε….

alemao sais : Δεν είναι δικό μου κείμενο, δεν γνωρίζω την προέλευση δυστηχώς αλλά είναι τόσο σωστό που το δημοσίευσα...

answer

an answer to all our good german friends , from greece with love...(history gave germans a good lesson about Greece )

Ένας Έλληνας φέρει την Σημαία του έως το θάνατο

“A Greek carries his flag to the death”
(Ένας Έλληνας φέρει την Σημαία του έως το θάνατο).

Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.
Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από την ελιά της Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρύζουν στο ακραίο σημείο του βράχου της Ακρόπολης που δεσπόζει της πόλης, την γαλανόλευκη σημαία που επρόκειτο να αντικαταστήσουν με τον αγκυλωτό σταυρό.
Η Εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στη μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.
Εκεί, στη θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον Εύζωνα που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.

Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στη σκανδάλη των πολυβόλων τους τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος... απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στη σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση.

“ΟΧΙ”! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπεια, κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ’ αυτά οι Έλληνες….

Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του, τη δίπλωσε πολύ προσεκτικά και την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο Εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ’ ένα σάλτο στο γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.

Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από τό κενό: 60 μέτρα πιο κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στο βράχο, σκεπασμένος με το σάβανο που διάλεξε.

Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, που είναι επικεφαλής των εμπροσθοφυλάκων, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι και ο λοχαγός Έλσνιτς της 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν το ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών για να στείλουν μήνυμα στον Χίτλερ:

«Μάιν Φύρερ, την 27η Απριλίου, στις 8 και 10, εισήλθαμε εις τας Αθήνας, επικεφαλής των πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, και στις 8 και 45, υψώσαμε τη σημαία του Ράιχ πάνω στην Ακρόπολη και στο Δημαρχείο. Χάϊλ, μάιν Φύρερ».

Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από τη συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει. Όμως οι στρατιώτες και οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ’ αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό.

Την 9η Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: “A Greek carries his flag to the death”
(Ένας Έλληνας φέρει την Σημαία του έως το θάνατο).

Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η Ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλληκάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με τη Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του, την 27η Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει τη μαρτυρία τους.

Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα του Ευζώνου (κατά μια άλλη άποψη ήταν 17χρονος νέος της Εθνικής Οργανώσεως Νέων, αλλά τι σημασία έχει;). Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας. Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει.

Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους. Απαιτείστε να γραφτεί τ’ όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρύζετε τη σημαία μας. Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς Ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.

Το παραπάνω κείμενο αποτελείται από αποσπάσματα αναρτήσεων των εξής ιστολογίων: Hellenic Electronic Center, Εβδόμη Τοπική Εφημερίδα της Ανατ. Αττικής,

Αραγε τι σχέση μπορεί να υπάρχει μεταξύ αυτού του παλληκαριού και των σύγχρονων εφιαλτών που καίνε τη σημαία μας, αλλά και αυτών που το επιτρέπουν;


Πηγή: http://clubs.pathfinder.gr/Iapetos_/1367

602
Mνημείο του από το Δήμο Αθηνών:
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5a/Konstantinos_Koukidis_monument.jpg

Τόσο επίκαιρο όσο και αληθινό,...

I’m sorry but I don’t want to be an Emperor – that’s not my business – I don’t want to rule or conquer anyone. I should like to help everyone if possible, Jew, gentile, black man, white. We all want to help one another, human beings are like that.
We all want to live by each other’s happiness, not by each other’s misery. We don’t want to hate and despise one another. In this world there is room for everyone and the good earth is rich and can provide for everyone.
The way of life can be free and beautiful!
But we have lost the way!
Greed has poisoned men’s souls – has barricaded the world with hate; has goose-stepped us into misery and bloodshed.... See More
We have developed speed but we have shut ourselves in: machinery that gives abundance has left us in want. Our knowledge has made us cynical, our cleverness hard and unkind. We think too much and feel too little: More than machinery we need humanity; More than cleverness we need kindness and gentleness. Without these qualities, life will be violent and all will be lost.
The aeroplane and the radio have brought us closer together. The very nature of these inventions cries out for the goodness in men, cries out for universal brotherhood for the unity of us all. Even now my voice is reaching millions throughout the world, millions of despairing men, women and little children, victims of a system that makes men torture and imprison innocent people. To those who can hear me I say “Do not despair”.
The misery that is now upon us is but the passing of greed, the bitterness of men who fear the way of human progress: the hate of men will pass and dictators die and the power they took from the people, will return to the people and so long as men die [now] liberty will never perish…
Soldiers – don’t give yourselves to brutes, men who despise you and enslave you – who regiment your lives, tell you what to do, what to think and what to feel, who drill you, diet you, treat you as cattle, as cannon fodder.
Don’t give yourselves to these unnatural men, machine men, with machine minds and machine hearts. You are not machines. You are not cattle. You are men. You have the love of humanity in your hearts. You don’t hate – only the unloved hate. Only the unloved and the unnatural. Soldiers – don’t fight for slavery, fight for liberty.
In the seventeenth chapter of Saint Luke it is written ” the kingdom of God is within man ” – not one man, nor a group of men – but in all men – in you, the people.
You the people have the power, the power to create machines, the power to create happiness. You the people have the power to make life free and beautiful, to make this life a wonderful adventure. Then in the name of democracy let’s use that power – let us all unite. Let us fight for a new world, a decent world that will give men a chance to work, that will give you the future and old age and security. By the promise of these things, brutes have risen to power, but they lie. They do not fulfil their promise, they never will. Dictators free themselves but they enslave the people. Now let us fight to fulfil that promise. Let us fight to free the world, to do away with national barriers, do away with greed, with hate and intolerance. Let us fight for a world of reason, a world where science and progress will lead to all men’s happiness.
Soldiers – in the name of democracy, let us all unite!

The Great Dictator - speech

Κάθε μέρα είναι διαφορετική.. Οπότε κάθε μέρα είναι ίδια...

Μου λείπει κάτι που δεν θα βρω ποτέ.. Κάτι που έχασα και θα ζω όλα μου τα επόμενα χρόνια αναπολώντας κάτι που δεν χόρτασα ποτέ... Είναι αυτή η υγρασία που ένιωθα όποτε καβαλούσα το μηχανάκι μου χωρίς κράνος.. Αυτή η βαθιά ανάσα ανακούφισης κάθε φορά που έβλεπα τα εξάρχεια και τα αγαπημένα μου μαγαζιά.. Η παιδική βόλτα και σκανδαλιά στα στενά της Αθήνας που είχε κίνδυνο αλλά και ζωή.. Μου λείπει η παρέα με εκείνους τους φίλους που τόσα χρόνια περάσανε σαν να ήταν όλα αποσπάσματα δίωρης ταινίας που αισθάνομαι πως την παρακολούθησα χρόνια πριν...
Μερικές φορές μπορώ να αντιστέκομαι σε σκέψεις και συναισθήματα αλλά είναι μερικές φορές.. Τα περισσότερα που μπορώ να έχω ως δικαιολογία είναι τα υλικά και τα χρήματα.. Αλλά τι να τα κάνεις τα νούμερα όταν για να τα έχεις , κατάντησες και εσύ ένα νούμερο και μάλιστα χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό!
Πολλές φορές πάλι ζω το σήμερα με έναν τρόπο που ποτέ ως τώρα δεν έτυχε να ζήσω... Το μόνο σίγουρο είναι πως περνάνε τα χρόνια, τρέχουμε να ζήσουμε χωρίς καθυστερήσεις και χάνουμε ένα από τα πιο όμορφα σημεία του ταξιδιού... Την περιπλάνηση...
Όπως και να έχει πάλι το πρωί δουλειά και πάλι η σκέψη των καλών που έφυγαν και των καλών που με ελπίδα περιμένουμε..

Πολύ μουσική αλλά είναι jet..

Βρίσκομαι σε κατά χώρα περιορισμό...
Στην Νήσο αυτή που είναι η προσωπική δήλος της εξορίας μου ψάχνω με νύχια και με δόντια τα κανάλια ενημερωσης και επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο...
Μα είναι δυνατόν ο Armin να έχει 2 νέα cd και εγώ ακόμα να μην ξέρω τίποτα?? .. έλεος ... Οπότε ψάχνω , ψάχνω, φυσικά εδώ, όσοι είναι βλάχοι, ακούνε κανά βέρτη και βρίσκουν το νόημα οπότε...
άντε συνεννοήσου...
Ατάκα ... μα είσαι 28 και ακόμα δεν έχεις μωρό? Λοιπόν αν είναι δυνατόν... με την γιαγιά τους κάνουνε παρέα σε αυτό τον τόπο? το πιο πιθανό ναι ... Σε λίγο θα έρθει η πραγματικότητα και θα μου πει ''που είσαι εσύ ρε παιδί μου σε ψάχνω κάτι χρόνια τώρα'' και μόλις της πω το που ήμουν θα κουνήσει το κεφάλι της και θα μου πεί ''μα τι μαλάκας είσαι!!!''
τεσπα φτάνει με τα ανιαρά της πιπεράτης αλλά ταυτόχρονα νερόβραστης σε χαμηλή φωτιά ζωής μου...

Τα καταφέρνω κουφά στραβά.... εδώ έχουμε τον Dj shah , ο τύπος έιναι για νησί Αιγαίο και άραγμα... Συνηστώ να γίνει εντατικό search στο youtube ...
Εδώ είναι κάτι το καταπληκτικό...
Kορίτσια ο Mπάρκουλης, λούγκρες η Μύκονος
Kόσμε ο Dj Shah...

I have a second heart beating at the right of my chest..

Hey wait
I have a second heart beating at the right of my chest
A second mouth breathing with oxygen masks
Filled up the cracks but the drills keep spinning
Emotionless

Hey stay
I have a window at the back of my head if you need to escape
A broken clock counting if you say "It's too late"
I pulled the brake but the wheels keep spinning
Emotionless

Love's not enough i guess
We are going up reverse
But i care

Hey wait i have a second heart beating at the right of my chest
A second mouth breathing with oxygen masks
I've cut the wires but the bells keep ringing
Emotionless

Was just a spark i guess
Dont play it back reverse
You said
...

film- Alarm ( last chance Remix)

In every colour there's the light. In every stone sleeps a crystal

Κάποτε οι Enigma ήταν η μουσική που χαρακτήριζε και χρωμάτιζε μουσικά κάθε στιγμή της ημέρας μου.
Πλέον όχι τόσο όπως παλιά αλλά κάπου κάπου τους πεθυμώ..
Η μουσική τους είναι πάντα ουσιώδης και μυστικιστική. Τα τραγούδια τους έχουν την ταξιδιάρικη αίσθηση που προσωπικά πάντα ψάχνω να βρω, λόγος για τον οποίο δεν συμπάθησα ποτέ την ελληνική μουσική και ρεπερτόριο (εκτός τα ρεμπέτικα μας και τα σωστά λαικά μας).
Πολλές αναζητήσεις και έρευνες στην μουσική των enigma με έφερε μπροστά σε παλιά μογγολικά ανάγλυφα λόγια που έχουν χρησιμοποιήσει στα τραγούδια τους, στίχους από τους aphrodites child ( ελληνικό συγκρότημα σε παγκόσμια απήχηση την εποχή των χίπιδων που θεωρείται ακόμα από τα πιο καθοριστικά και ψαγμένα σχήματα των εποχών και που ο Ντέμης Ρούσσος ήταν τραγουδιστής τους αν δεν κάνω λάθος... , κομμάτια και χρήση ηχογραφήσεων της Μαρία Κάλλας..
Γενικα οι enigma είναι επηρεασμένοι πάρα πολύ από την ελληνική ευφυία στην μουσική όταν φυσικά επιτρέπεται σε έλληνες να αποδράσουν από τον φαύλο κύκλο και μπορέσουν να μεγαλουργήσουν...
Πίσω από έναν μεγάλο άνδρα λέει ένα ρητό κρύβεται μια μεγάλη γυναίκα... Η ελληνική μουσική ευφυία είναι αυτή που κρύβεται πίσω από την δυναμική και επιτυχία των enigma..
Ίσως να πρέπει κάποια στιγμή να αφήσουμε τον ρόλο της μεγάλης γυναίκας και να διαδραματίσουμε τον ρόλο του μεγάλου άνδρα ..

Γιατί όπως λέει και πολύ όμορφα ένα τραγούδι των enigma man is the dream of the dolphin...

In every colour there's the light.
In every stone sleeps a crystal.
Remember the Shaman, when he used to say:
"Man is the dream of the dolphin".